چسب زخم مبتنی بر هیدروژل، برای درمان زخم های حاد و مزمن طراحی شد

به گزارش روابط عمومی سازمان بسیج علمی استان آذربایجان شرقی، هیدروژل ها، شبکه های ماکرومولکولی بسیار هیدروفیل یا آبدوست هستند، که توسط کراس لینک شیمیایی یا فیزیکی پلیمرهای محلول تولید می شوند.با توجه به خواص عجیب هیدروژل ها مانند حساسیت بالا به محیط فیزیولوژیکی، ماهیت آبدوستی، محتوای آبکی بافت مانند نرم و انعطاف پذیری کافی، گزینه های بسیار مناسبی برای  کاربردهای زیست پزشکی هستند.

فاطمه روشنی پژوهشگر حوزه مهندسی پزشکی و از اعضای مرکز رشد شهید باکری سازمان بسیج علمی استان، موفق به طراحی چسب زخم مبتنی بر هیدروژل، برای درمان زخم های حاد و مزمن «هیدروژل بر پایه PVA» شده است.

وی در این خصوص اظهار داشت: هدف از ارائه این طرح، ایجاد محیطی مناسب را برای حفظ و افزایش ماندگاری فاکتورهای رشد سلولی و تحریک تولید پروتئی نهایی خارج سلولی از جمله کلاژن می باشد.

مخترع چسب زخم مبتنی بر هیدروژل با اشاره به یکی از مزیت های این طرح افزود: این چسب زخم ها دارای یک درجه انعطاف پذیری بسیار شبیه به بافت طبیعی به دلیل محتوای آب زیادی که دارد

وی با بیان این که، هیدروژل ها می توانند متورم شوند یا اینکه در یک جهت برگشت پذیر آب را پس بدهند، ابراز داشت: این امر یک پاسخ محرکی خاص را نشان می دهد، مانند دما، pH یا قدرت یونی. بنابراین این چنین پاسخ های فیزیولوژیکی هوشمند هیدروژل ها به تغییرات متغیر فیزیولوژیکی، استفاده ی آنها را در کاربردهای زیست پزشکی متعدد را نشان می دهد.

لازم به ذکر است، هیدروژل ها، برای اولین بار بصورت هیدروژل های متاسریلات،هیدروکسی اتیل کراسلینگ شده (HEMA)توسط Wichterle و Lim برای کاربرد در برنامه های متعدد زیست پزشکی متعدد مانند حامل دارو، بخیه های قابل جذب، پوکی استخوان و به عنوان نئوپلاسم ها با توجه به خصوصیت هیدروفیل بودن آنها، معرفی شدند.

این بررسی بطور عمده بر نشان دادن مشخصات ایده آل غشاهای پلیمری مخصوص پانسمان زخم ها تمرکز دارد، مانند هیدروژل های کراس لینک سازگار با اهداف پانسمان زخم. اما هیدروژل با یک جزء منفرد، قدرت یا استحکام مکانیکی کمی دارد، بنابراین روندهای اخیر غشاهای هیدروژل هیبرید یا کامپوزیت را به منظور رسیدن به نمونه ی پانسمان زخم مورد نیاز، پیشنهاد داده اند.