پرورش استعدادها، در گرو تغییر رویکرد رسانه ملی است/خلاء استعدادسازی را مشغول سازی پر می کند

استعداد را می توان وجود بسترهایی ذاتی یا اکتسابی برای به ثمر رساندن امور معنی کرد، یعنی اگر آموزش اشخاص در شرایط برابری باشد، نتایج مختلفی را دریافت می کنیم که یکی از عوامل مهم این تفاوت، استعداد است.

اشخاص به نسبت خود استعدادهایی متفاوت دارند، یعنی استعداد هر شخص مختص اوست، چنانکه ممکن است که شخصی در علوم انسانی چندان مستعد نباشد ولی ذوق هنری بالائی داشته باشد که با تقویت استعداد او می توان شخصی هنرمند تربیت کرد که لازمه آن، سعی جهت فراهم ساختن بستر است.

معمولا استعداد افراد را می توان در سنین نه الی ده سالگی به خوبی پی برد و از ده تا بیست آن را شکوفا کرد، البته شکوفائی آن ها در برهه های سنی مختلف است.

 برای مثال استعداد موسیقیایی و هنری در بازه زمانی ده الی دوازده سال و استعدادهای علمی در بازه زمانی چهارده الی شانزده سال به خوبی خود را بروز می دهند، البته لازمه بروز این استعدادها استفاده از متخصصین و مشاورین این امر است که کودک را به میزان سطح استعدادش جهت دهی کنند.

البته اصل مهم دیگری نیز در زمینه استعدادیابی صادق است که نوع خاصی از استعداد در افراد و حتی سرعت آن نیز متفاوت است، در طول زمان نیز در خود آن شخص تغییر می کند یعنی شخصی با توان بالا استعداد خود را بروز می دهد و در طی زمان کم افت می کند و شاید شخصی نیز از توان کمتر ولی مدت زمان بیشتری برای این بروز نیاز داشته باشد.

چنانکه یک فرد سه مرحله صعودی، پختگی و نزولی را طی زندگی خود طی می کند که در پیری با دگرگونی استعداد مواجه می شود اما باقی می ماند، استعداد به سه عامل Bio (زیست)، Society (اجتماع) و Geography (جغرافیا) وابسته است و استعدادها را می توان در دو گروه General (کل) و Dedicated (مختص) تقسیم بندی کرد.

محمد غفاری از پژوهشگران حوزه علوم تربیتی در این خصوص با تکیه بر سخنان مقام معظم رهبری در خصوص اهمیت تقویت استعدادها جهت رشد و شکوفایی، اظهارداشت: باید گروه های جهادی متخصص آمادگی خود را جهت کمک و همکاری برای تقویت مراکز و مربیان در امر تربیت کودک، در بخشهای قالب ها، روش ها، موضوع شناسی و استعداد یابی به شیوه ی روش های تخصصی مخاطب شناسی اعلام کنند و حمایت های لازم صورت پذیرد.

وی کار روی کودکان کم خرج و پر نتیجه ارزیابی کرده و ادامه می دهد: استعداد سازی و استعداد یابی دو مقوله مهم است که وقتی از تحقق از عاجز شویم، به جای استعدادسازی، هدف مشغول سازی می شود که این خطر بزرگی است که فرزندان ما و انقلاب را تهدید می کند.

این پژوهشگر حوزه علوم تربیتی، با اشاره به ساختار کلی برنامه های تلویزیونی استعداد یابی خارجی و داخلی، اذعان داشت: در کنار نکات موجود، باید پرسید آیا می بایست این برنامه ها را در چهارچوب یک محتوای صرفا سرگرم کننده دید یا واقعا از یک چهارچوب دقیق کشف و بروز استعداد حرف می زنیم.

وی با طرح دو سوال “پیش از این استعداد ها چطور کشف میشدند؟” و “مسیری که طی میشود درست است؟”، افزود: نکند برخلاف انتظار و اتفاقا بر مبنای هدف کلی سرگرم کننده بودن و مخاطب داشتن (که شاید شرط اصلی یک برنامه تلویزیونی باشد) عموما استعداد ها هدایت شود به مواردی که بیشتر ظرفیت نمایشی بودن دارند و بیشتر دیده میشود (به طور مثال خوانندگی).

غفاری، خاطرنشان ساخت: و در نهایت هم توسط یک سری افراد که ممکن است در عملکرد خودشان هم نقد وارد باشد تصمیم می گیرند که چه کسی لایق دریافت تایید است و چه کسی نیست و احتمالا به راحتی آینده ی یک فرد تحت تاثیر یک “شو” قرار می گیرد.

وی کیمیا علیزاده را به عنوان یک استعداد ورزشی که به درستی مسیر دهی شده است ارزیتبی می کند و در این خصوص توضیح می دهد:  کشورهای زیادی عصر جدید ایرانی را خواهند دید که چگونه یک دختر با استعداد ایرانی همراه با تربیت استعدادش، اعتقادش نیز تربیت شده است.

این پژوهشگر علوم تربیتی، پرورش استعداد ها را در گرو تغییر رویکرد رسانه ملی دانست و ابراز داشت: باید نخبگان به عنوان گروه های مرجع به مردم شناسانده شوند تا هر امر بیهوده ای استعداد تلقی نشود و هر کسی با چهره و صدای خوب، الگو تلقی نشود.