سازمان بسیج علمی، پژوهشی و فناوری آذربایجان شرقی یک سایت دیگر با وردپرس فارسی
کمی کوچکتر از انقلاب است؛ زاده سال ۶۴ در شهر اولین‌ها؛ تبریز.
همراه با دوستانش یک تیم تحقیقاتی را تشکیل دادند که در 10 سال گذشته 54 اختراع و 120 مقاله علمی ثبت کرده‌اند و 10 افتخار ملی و استانی داشته‌اند.
جعفر آقازاده یک محقق ایرانی 33 ساله است که سال 93 ازدواج کرده و همسرش زینب روشنی هم در طرح‌های تحقیقاتی‌اش با او همکاری می‌کند؛ آنها حدود دو سالی هست که صاحب یک فرزند شده‌اند و این مساله را سبب پیشرفت در کارشان می‌دانند چرا که به عقیده آنها حضور فرزندشان سبب شده تا برنامه‌ریزی بهتری برای انجام کارهای روزمره داشته باشند.
می‌گویند عامل پیشرفت محصولات‌شان این است که نیاز مردم را در نظر می‌گیرند و برای رفع آنچه که مردم به آن نیاز دارند، کار می‌کنند.
با این زوج محقق کشورمان درباره طرحها و نحوه کارشان صحبت کردیم.
خبرنگار: از شروع فعالیت تحقیقاتی‌تان بگویید.
آقازاده: ما فعالیتمان را از سال 87 در قالب یک شرکت فناور در پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی با چند محصول ایده‌محور درمانی مورد نیاز کشور در حوزه توانبخشی آغاز کردیم.
پیش از آن در دوران دانشجویی در مرکز تحقیقاتی زیر نظر بسیج دانشجویی استان آذربایجان شرقی کار می‌کردیم، در آنجا محصولی ارائه دادیم که این محصول به عنوان محصول ایده‌محور فناور به پارک علم و فناوری استان معرفی شد، سپس شروع به نمونه‌سازی کردیم و توانستیم محصول را به بازار رساندیم.
خبرنگار: چه محصولی بود؟
آقازاده: دستگاه فیزیوتراپی و توانبخشی برای حرکت مداوم مفاصل آسیب‌دیده زانو و لگن بود.
سپس چند محصول دانش‌بنیان دیگر ارائه کردیم که با حمایت پارک علوم و فناوری طراحی شد و این دستگاه‌ها برای مفاصل شانه و آرنج بود.
دستگاه ویلچر الکترونیکی را هم ارائه کردیم، این دستگاه با کنترل ترکیبی از سیگنال‌های مغز و سیگنال‌های چشم کار می‌کند که ما از ترکیب این دو برای تشخیص جهات ویلچر استفاده کردیم.
این ویلچر می‌تواند برای افرادی که قطع نخاع هستند ولی مغز سالمی دارند استفاده شود تا مغز پردازش کرده و داده‌ها را آنالیز کند، این ویلچر از طریق یک هدست بی‌سیم که یک ماژول تجاری است بر روی سر کاربر نصب میشود و اطلاعات دریافت شده و از طریق بلوتوث به روی ویلچر نصب شده ارسال میشود.
در این ویلچر از سیم استفاده نشده چرا که سیم‌ها کار ویلچر را مختل می‌کنند و بیمار نمی‌تواند حرکت کند، ما از هدست بی‌سیم استفاده کردیم که دارای یک گیرنده است که این گیرنده جلوی چشم نصب میشود و حرکات چشم را کنترل کرده و از این طریق جهات اصلی را تشخیص داده و نیازهای معلول را دریافت و آنالیز کرده و از طریق ساختار رباتیک نصب شده روی ویلچر آن را انجام می‌دهد.
خبرنگار: برخی محققان جوان در بازارسازی مشکل دارند، شما محصولات‌تان را چطور به بازار می‌رسانید؟
آقازاده: یک سری بسته‌های حمایتی از سوی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به شرکت‌های دانش‌بنیان ارائه شده است که ما محصولاتمان را نمونه‌سازی کردیم و با استفاده از این بسته‌های حمایتی وارد بازار شد.
ما نیازسنجی کردیم و براساس نیاز بازار محصولات جدیدی که مورد نیاز مردم است، ارائه دادیم و حتی دانش فنی چند محصول را فروختیم.
* محصول کاربردی به تجاری‌سازی میرسد
خبرنگار: این کار را به چه صورت انجام دادید؟
آقازاده: فروش دانش فنی راهکارهای قانونی دارد که با انجام آن می‌توان این کار را انجام داد، باید ایده‌ها و محصولات کاربردی ارائه و سپس در قسمت فرابورس ثبت‌نام کنیم تا خریداران ایده‌ها را دیده و محصول را بخرند، راهکار قانونی به این شکل است.
ایده‌هایی وجود دارد که تا چند میلیارد تومان فروخته شده است.
ما هم محصول جدیدمان را با همکاری دانشگاه علوم پزشکی ارائه کردیم.
خبرنگار: چه محصولی؟
آقازاده: دستگاه الکتروگونیامتر دیجیتال که مراحل نمونه‌سازی آن را انجام دادیم و در مرحله طراحی آن هستیم.
در حال حاضر در حال ثبت پتنت بین‌المللی این طرح هستیم.
خبرنگار: این محصول چه کاربردی دارد؟
آقازاده: برای تشخیص میزان انحراف گردن استفاده میشود یعنی آنالیز انحراف گردن را انجام داده و انحراف را تشخیص می‌دهد.
قبلا اندازه‌گیری‌های انحراف گردن به صورت دستی انجام می‌شد و ساختار آنالیز به صورت دیجیتال وجود نداشت اما از طریق این دستگاه میزان انحراف تشخیص داده شده و متناسب با آن برای درمان اقدام میشود.
محصول بعدی ما نیز در حوزه فتوگرافی و نوردرمانی است که برای جوان‌سازی پوست به کار می‌رود.
با همکاری تیم تحقیقاتی‌مان در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در حال نمونه‌سازی این طرح هستیم و مراحل اخذ تاییدیه را می‌گذرانیم که استقبال بسیار خوبی از این محصول شده و نمونه صنعتی آن آماده شده که به بازار عرضه می‌کنیم.
* برای گذران زمان با فرزند و تفریح برنامه‌ریزی می‌کنیم
خبرنگار: همسر شما هم در تیم تحقیقاتی‌تان فعالیت می‌کند، با توجه به اینکه فرزند هم دارید مشکلی برای فعالیت دو نفره شما در تیم تحقیقاتی وجود ندارد؟
آقازاده: ما مشکلی نداریم و با برنامه‌ریزی‌هایی که داشته‌ایم مشکلی نخواهیم داشت، از ساعت 7 صبح که بیدار می‌شویم سر کار می‌رویم و سپس زمان‌هایی را با فرزندمان می‌گذرانیم و حتی برای تفریحات هم وقت‌هایی را برنامه‌ریزی کرده‌ایم.
* کارمان را از صفر در خانواده‌ای کم بضاعت شروع کردیم
خبرنگار: با توجه به موانعی که در جامعه وجود دارد، آیا موفقیت‌های شما تحت حمایت مالی خانواده صورت گرفت؟
آقازاده: بضاعت مالی خانواده ما خوب نبود بنابراین حمایت مالی هم صورت نگرفت، از صفر شروع کردیم و خدا رو شکر یک مرکز رشد هم دایر کردیم که در حال حاضر کارهای تجاری‌سازی محصولات فناور را هم نمونه‌سازی انجام می‌دهیم و هم در بخش مشاوره محققان فعالیت می‌کنیم یعنی تمام فرایند صفر تا صد نمونه‌سازی طرحها از سوی تیم تحقیقاتی ما انجام میشود.
خبرنگار: برخی محققان کشورمان برای فروش محصولات‌شان با مشکل مواجه هستند، شما چطور محصولات را به فروش می‌رسانید؟
آقازاده: اگر محصولاتی که نیاز مردم است تولید کنیم مطمئنا به فروش می‌رود، ما روی محصولاتی تمرکز می‌کنیم که نیاز مردم است و در زندگی مردم کاربرد دارد.
می‌توان با تکیه بر توان داخلی نیاز مردم را برطرف کرد، باید متناسب با توان داخلی برای تولید محصولات تمرکز کنیم.
* روی اولویت نیاز مردم کار می‌کنیم
خبرنگار: برای آینده چه برنامه‌ای دارید؟
آقازاده: برای آینده نیز همچنان مسیرمان را ادامه می‌دهیم، سه شعبه اصلی نیز برای فروش محصولاتمان در استان آذربایجان شرقی ایجاد کرده‌ایم.
ما روی اولویت‌های نیازهای مردم کار می‌کنیم، در حال مطالعه برای تولید محصولات خوبی در حوزه درمان بیماری‌های خاص مانند ام اس و پارکینسون هستیم.
ما در حوزه معلولان و توانبخشی و بیماری‌ها و تجهیزات پزشکی کار کردیم.
در چشم‌اندازی که تیم تحقیقاتی ما دارد مشاوره‌های لازم را گرفتیم تا روی محصولات مورد نیاز مردم تمرکز کنیم تا بدانیم مثلا برای 5 سال آینده چه محصولاتی بیشتر نیاز است و همان را تولید کنیم، در این صورت مطمئنا می‌توانیم محصولات خوبی به بازار بدهیم و ریسک‌ها را کاهش دهیم.
* یک شبه نمی‌توان به موفقیت رسید
خبرنگار: به نظر شما آفت حال حاضر برای فعالیت جوانان چیست؟
آقازاده: ما به عنوان مجموعه مشاور هم کار می‌کنیم و به این نتیجه رسیدیم که بیشتر فارغ‌التحصیلان می‌خواهند در حداقل زمان به نتیجه برسند ولی این کار شدنی نیست. من دو سال فقط مطالعه انجام دادم، از جیب هزینه کردم و شرکت‌مان درآمد خاصی نداشت اما باید بتوانیم به 5 سال آینده فکر کنیم و از بحران‌ها بگذریم. مطمئنا بحران‌ها قابل حل هستند و می‌توانیم با موفقیت از آنها بیرون بیاییم.
جوانان باید سختی کار را در نظر بگیرند و برای کار از افرادی که در صنعت هستند مشاوره بگیرند.کشور به کارهای نو که بتواند نیاز بازار را تامین کند، نیاز دارد نه اینکه موضوعات پیش پا افتاده را کار کنیم که محصولاتش از کشورهای دیگر با قیمت ارزان‌تر عرضه میشود.
روشنی: فرزندمان یکی از عوامل پیشرفت ماست
خبرنگارخطاب به همسر آقازاده: شما با وجود بچه چطور به فعالیت‌های تحقیقاتی می‌پردازید؟
زینب روشنی: تخصص من الکترونیک است و طراحی بردها را انجام می‌دهم، هرگاه محصول به مرحله طراحی میرسد طراحی مدارها را من انجام می‌دهم و بیشتر کارم با کامپیوتر است که سعی می‌کنم چند ساعت برای آن وقت بگذارم و برای ساعت دیگر روز نیز برنامه‌ریزی کرده‌ام که به بچه هم برسم.
خبرنگار: برای نگهداری بچه چگونه برنامه‌ریزی کرده‌اید؟
روشنی: یک فرزند 18 ماهه دارم، زمانی که کار دارم خواهرم در بچه‌داری به من کمک می‌کند.
اگر خواهر یا مادرم هم نباشند مراکز مهدکودک برای نگهداری بچه‌ها هست و گاهی اوقات فرزندم را به اجتماعات بزرگ کودکان هم می‌برم که با جامعه ارتباط برقرار کند.
خبرنگار: وجود فرزند به پیشرفت کاری شما آسیب نمی‌زند؟
روشنی: فرزندم انگیزه فعالیت بیشتر را برای من ایجاد کرده است، او امید زندگی ما است، از زمانی که به دنیا آمده مسئولیتم بیشتر شده ولی به خاطر وجود او و الزام در رسیدگی به فرزندم برنامه‌ریزی‌ام را بیشتر کرده‌ام و به تمام کارهایم می‌رسم.
حتی مطالعه‌ام نیز بیشتر شده و مشکلی برای کارم ایجاد نشده است.
خبرنگار: برای آینده چه برنامه‌ای دارید؟
روشنی: بیشتر سعی می‌کنیم روی طرح‌های ناب که نیاز جامعه است کار کنیم، ما نیازسنجی می‌کنیم و برای نیاز مردم فعالیت می‌کنیم.
خبرنگار: با توجه به موانعی که وجود دارد چطور امیدوار به پیشرفت هستید؟
روشنی: موانع که وجود دارد، معمولا جنس‌های خارجی را می‌خرند و اجازه نمی‌دهند طرح‌های ایرانی که کیفیت بهتری هم دارد به فروش برسد، اما ما با تعاملی که با مراکز علوم پزشکی داشتیم طرحها را فروخته‌ایم. همکاری خوبی با ما دارند و برای برخی مراکز درمانی و بیمارستان‌ها نیازسنجی کرده‌ایم و بر حسب سفارشی که می‌گیریم محصولات را تولید می‌کنیم، البته اگر همکاری بیشتر باشد، کل کشور را می‌توان با محصول ایرانی پوشش داد اما گاهی اوقات کارهای مافیایی اجازه نمی‌دهد.
خبرنگار: برخی جوانان به دلیل وجود موانع یا کارشان را کنار گذاشته‌اند یا کشور را ترک کرده‌اند، شما چطور همچنان به آینده امید دارید؟
روشنی: به نظر من آنهایی که رفته‌اند، شاید بیشتر به خاطر مسائل اعتقادی بوده ولی من دوست دارم کارها را به خاطر کشور خودم و در کنار خانواده‌ام انجام دهم؛ در کشور دیگر تنها هستیم و باید با کسانی دوست شویم که آنها جای خانواده را نمی‌گیرند خانواده برای ما پشتوانه و دلگرمی است، البته سختی‌هایی وجود دارد ولی امید به حمایت و دلگرمی به خانواده وجود دارد که مانع جا زدن و عدم پیشرفت میشود.
انتهای پیام/
