انتشار مقاله محقق پسا دکتری دانشگاه تبریز در مجلات معتبر با ضریب تاثیر بالا

مقاله محقق پسا دکتری دانشگاه تبریز در یکی از مجلات معتبر دنیا با ضریب تاثیر 15.19 منتشر شد.

به گزارش روابط عمومی بسیج علمی ،پژوهشی و فناوری آذربایجان شرقی ،مقاله دکتر لیلا خلیلی محقق پسا دکتری رشته بیوشیمی- دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز با عنوان:State-of-the-art advancement of surface functionalized layered double” hydroxides for cell-specific targeting of therapeutics” در مجله “Advances in Colloid and Interface Science” با ضریب تاثیر 15.19 با راهنمایی اساتید( دکتر غلامرضا دهقان، استاد رشته بیوشیمی، دانشکده علوم طبیعی و دکتر علیرضا ختایی، استاد گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی) منتشر شد.
نویسنده مقاله درباره ویژگی های این تحقیق گفت: طی سالیان اخیر، توسعه و کاربرد نانوحامل های زیست سازگار و زیست تخریب پذیر جهت کاهش عوارض ناخواسته دارویی، بهبود دوز مصرفی، افزایش ظرفیت انتقال هدفمند دارویی، کاهش توزیع غیر یکنواخت و افزایش سمیت در سایت های هدف بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این میان، هیدروکسیدهای دوگانه لایه ای (LDH) با داشتن ساختارهای منسجم-منظم، سطح وسیع، و گروه های عاملی متعدد جهت اتصال به ترکیبات متنوع بعنوان یکی از بالقوه ترین کاندیدهای دارویی در صنعت پزشکی-دارویی محسوب می شوند.  
به گفته این محقق، علاوه بر این، واکنش اصلاح سطحی LDH با استفاده از مولکو های زیستی (مثل پلیمر کیتوزان)، روشی قدرتمند جهت افزایش زیست سازگاری و ظرفیت بارگیری دارویی است که امکان تنظیم خواص فیزیکو-شیمیایی این ترکیبات را نیز فراهم می سازد.    
دکتر خلیلی اضافه کرد: تاکنون مطالعات متعددی پیرامون ترکیب LDH با کیتوزان جهت انتقال داروهای ضد سرطان صورت گرفته است که نتایج بیانگر افزایش میزان پایداری ساختاری و رهاسازی هدفمند دارویی در کامپوزیت های کیتوزان- LDH در مقایسه با انواع غیر دکوره LDH است که در این مقاله، پیشتر پیشنه ای از مطالعات انجام شده در راستای توسعه و کاربرد ساختارهای LDH در مبحث انتقالات دارویی ارائه شده است. در ادامه، معایب و محاسن اصلاح سطح ساختارهای LDH با استفاده از انواع مولکول های زیستی شامل: پروتئین آلبومین، فولیک اسید، هیالورونیک اسید، انواع کربوهیدرات ها، پلیمرها در مقایسه با پروتئین کیتوزان بطور مفصل شرح داده شده است. در نهایت، فرصت های درمانی با استفاده از کامپوزیت های LDH-کیتوزان در محیط درون تنی و برون تنی مورد بحث قرار گرفته است.