سازمان بسیج علمی، پژوهشی و فناوری آذربایجان شرقی یک سایت دیگر با وردپرس فارسی
به گزارش روابط عمومی سازمان بسیج علمی استان آذربایجان شرقی؛ استارتاپ به کسب و کاری گفته می‌شود که معمولاً به تازگی و در نتیجهٔ کارآفرینی ایجاد شده‌است، رشد سریعی داشته، و در جهت تولید راه‌حلی نوآورانه و دوام‌پذیر برای رفع یک نیاز در بازار شکل گرفته‌است.
با این تعریف مشکلات استارتاپ های ایرانی در راه توسعه بیشتر نمایان می شوند، چنانکه روند ثبت شرکت برای توسعه کسب و کار استارتاپی در ایران تا به امروز خیلی کند و زمانبر می باشد.
این در حالیست که اگر دولت نقش تسهیل گری واقعی خود را بتواند در قالب قوانین مقرر به کار بندد، میتوان این کندی را از میان برد، که خود اساس توسعه استارتاپ های ایرانی می تواند باشد.
اصغر محمدیان از پژوهشگران حوزه کسب و کارهای استارتاپی و از اعضای شورای نخبگان سازمان بسیج علمی استان، در گفتگو با خبرنگار علم و فناوری با تاکید بر این که «شرکت‌های نوپا برای رشد سریع خود نیاز سرمایه گذاری دارند و در این راه گزینه‌های مختلفی دارند»، اظهارداشت: « در ایران اغلب سرمایه گذاران، بنیانگذاران شرکت نوپا می باشند و این موضوع باز به دلیل نبود سیستم بانکی مناسب و قوانین مربوطه برای توسعه استارتاپ ها می باشند.»
وی ادامه داد: «این در حالیست که شرکت های نوپا با توجه به مسیر توسعه سریع خود، بهترین منبع مصرف نقدینگی داخلی و تبدیل آن به تولید ناخالص و ارزش افزوده و در نتیجه راه اندازی هر چه بهتر چرخه اقتصاد می توانند باشند.»
محمدیان، با اشاره به این که، «بانک ها در کشور نقش بنگاه اقتصادی دارند و بسیاری از مسائل مطرح در علم بانکداری را رعایت نمی کنند»، ابراز داشت: «کمبود و گاهی نبود قوانین مربوط به این حوزه در نظام بانکداری کشور و گاهی عدم آشنایی سیستم بانکی با روند توسعه استارتاپی، به نوعی قهر و دوری این دو حوزه اصلی اقتصاد پدید می آید.»
وی همچنین، حضور کم رنگ صندوق های سرمایه گذاری ریسک پذیر در کشور و ضعف و کمبود پلتفرمهای حامی(کراود فاوندر) و فرهنگ مرتبط با آن در کشور را از موانع موجود برای توسعه استارتاپ ها دانست و تصریح کرد: « چنانچه پلتفرم هایی در قالب بسیج ملی- مردمی و طرح های شبیه قرض الحسنه توسعه کسب و کار نوپا در کشور رونق و توسعه یابند، ضمن اینکه موجب رونق تولید و اشتغال جوانان می تواند باشد، با توجه به فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی در این زمینه میتوان شاهد شکوفایی در سطح ملی در حوزه ایجاد فرصت های شغلی برای جوانان نیز بود.»
این پژوهشگر حوزه کسب و کارهای استارتاپی، خاطرنشان ساخت: «مساله مهم دیگر که در مسیر توسعه استارتاپ ها به چشم میخورد، ضعف در ارائه فضاهای اشتراکی برای این کسب و کارها و نیز ضعف فرهنگ کار گروهی و اشتراکی در کشور می باشد.»
وی با پیشنهاد این که «وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و نیز وزارت رفاه به عنوان موتور محرک در این زمینه عمل نمایند»، افزود: «وزارت صمت و ارتباطات در این روند توسعه همکاری تنگاتنگی را می توانند ارائه داده و نقش تسهیل گری خود را به معنای واقعی ایفا نمایند.»
این عضو شورای نخبگان سازمان بسیج علمی استان، در این خصوص تصریح کرد: «برای مثال، سرفصل های مرتبط با کار گروهی در فضای اشتراکی در سیستم های آموزشی گنجانده شده و نیز قوانین مرتبط در حوزه کار، بیمه و مالیات نیز اصلاح و شوند، به عنوان نمونه صنایع مادر میتوانند در کنار مراکز تحقیق و توسعه فضای فیزیکی اشتراکی برای استارتاپها نیز ارایه داده و با رشد آنها تامین برخی ملزومات خود را از آنها بخواهند.»
وی ایجاد فضای رقابتی و بازارسازی را دو مساله مهم دیگر در مسیر توسعه استارتاپ ها خواند و اذعان داشت: «جهت حفظ ویژگی توسعه سریع در این فضا قبل از پرداختن به کسب و کار باید بازار تخمینی آن تدارک دیده شود. چنانچه منتظر بازاریابی برای محصول یا خدمات یک استترتاپ نوپا باشیم نه تنها توسعه ای در کار نخواهد بود بلکه موجب شکست آن خواهیم بود.»
محمدیان، به مهمترین مشکل در حوزه های نوپا نیز پرداخت و گفت: « چه در زمینه استارتاپی و چه در حوزه فن آوری؛ پرداختن حمایت مالی نقدینه بخش دولتی به این اکوسیستم ها می باشد که اغلب به دلیل وجود فضای اقتصادی و بانکی خاص در کشور، نبود قوانین و بخشنامه های ویژه آن ها، اغلب کسب و کارهای نوپای واقعی نمی توانند از آن بهره ببرند و لذا موجب سرشکستگی و عدم رشد در این تیم های نوآور می شود.»
وی ادامه داد: «چرا که به عنوان مثال یک شرکت نوآور با حضور چند جوان مثلا نمیتواند به سادگی تضمین وام بانکی را فراهم نماید. اینجاست که سیستم غیر دولتی مثل پلت فرمهای کوفاوندر میتواند نقش موثری را ایفا کند.»
این پژوهشگر حوزه کسب و کارهای استارتاپی، «حرکت از فضای استارتاپی سنتی به سمت استارتاپ ناب» را از جمله عوامل دخیل در موفقیت و تسریع استارتاپ های ایرانی دانست و اظهارداشت: «استارتاپ ناب ، آزمایش کردن را به برنامه‌ریزی کامل، بازخورد مشتری را به حدس و شهود و طراحی تکرارشدنی را به روش سنتی ساخت ترجیح می‌دهد.»
وی افزود: «گرچه این متدولوژی عمر چندانی ندارد، اما مفاهیم آن از جمله ؛ کمینه محصول پذیرفتنی و چرخش کردن ، خیلی سریع در دنیای استارتاپها رواج یافته اند. امروزه نه تنها استارتاپ ها باید ناب باشند بلکه حتی شرکت های بزرگ و جا افتاده نیز باید سمت تولید چرخه چابک و ناب بروند تا موفق بمانند.»
